szkoda słów

См. также в других словарях:

• szkoda słów — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co szkoda mówić [gadać]: On nie da sobie nic wytłumaczyć, szkoda słów. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szkoda — słów, roboty, fatygi, zachodu itp.; szkoda mówić, gadać, robić, marzyć itp. «powiedzenie oznaczające, że jakieś słowa lub działania są bezużyteczne, i tak niczego nie zmienią, nie warto tracić na nie czasu»: (...) tyle pan wojował bez ani jednej… …   Słownik frazeologiczny

• szkoda — ż IV, CMs. szkodzie; lm D. szkód 1. «strata materialna lub moralna; uszczerbek» Niepowetowana, wielka szkoda. Szkoda materialna, moralna. Szkoda na zdrowiu, na opinii. Szkody w ludziach, w sprzęcie. Doznać szkody. Narazić kogoś na szkodę. Ponieść …   Słownik języka polskiego

• słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… …   Słownik frazeologiczny

• gadać — 1. pot. Gadaj do lampy, do słupa «zwrot, którym mówiący daje do zrozumienia, że nie warto mówić do kogoś, kto nie reaguje, nie słucha» 2. pot. Gadaj zdrów «zwrot, którym mówiący daje do zrozumienia, że nie wierzy rozmówcy»: Gadaj zdrów! – zaśmiał …   Słownik frazeologiczny

• słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… …   Słownik języka polskiego

• słowo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I. Mc. słowowie; lm D. słów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} znak dźwiękowy lub graficzny należący do systemu językowego, mający jakieś znaczenie lub modyfikujący znaczenie innych… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• strzępić — 1. pot. Strzępić (sobie) język, posp. jęzor, ozór «mówić dużo, niepotrzebnie, na próżno»: I co tu panu dalej mówić, język strzępić, jak pan i tak już wszystko wie, czym się ta sprawa (...) skończyła. S. Łubiński, Ballada. 2. pot. Szkoda sobie… …   Słownik frazeologiczny

• gadać — ndk I, gadaćam, gadaćasz, gadaćają, gadaćaj, gadaćał, gadaćany pot. «mówić, rozmawiać, opowiadać, często z odcieniem lekceważącym» Lubił dużo gadać. W kółko gadała o tym samym. Nie gadaj głupstw. ◊ Nie ma co gadać, co tu (dużo) gadać «szkoda słów …   Słownik języka polskiego

• strzępić — ndk VIa, strzępićpię, strzępićpisz, strzęp, strzępićpił, strzępićpiony «robić strzępy; wydzierać w strzępy, czynić strzępiastym; wystrzępiać, wyskubywać» Strzępić sobie rękawy, sweter. Strzępić igłą brzegi serwetki. ◊ pot. Strzępić (sobie) język …   Słownik języka polskiego

• mowa — ż IV, CMs. mowawie 1. blm «zasób wyrazów, wyrażeń i zwrotów łączonych w wypowiedzi według reguł gramatycznych, używany w celu porozumiewania się przez członków jednego narodu, społeczeństwa, przez ludzi pewnego środowiska, regionu,… …   Słownik języka polskiego